Jednostka powstała na mocy rozkazu z dnia 1 kwietnia 1938 roku w Wiedniu. Powstała na bazie włączonych do niemieckiego Wehrmachtu jednostek austriackich, głównie tzw. Dywizji Szybkiej (niem. Schnellen Division). Niemiecka dywizja przejęła wyposażenie, a także część kadry oficerskiej dawnej austriackiej dywizji. W marcu 1939 roku uczestniczyła w zajęciu Czech. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku działała w składzie XVII Korpusu Armijnego z 14 Armii. Podczas walk w Polsce jej dowódcą był gen. mjr Alfred Ritter von Hubicki.

   W jej skład w 1939 roku wchodziły:

-  10 Pułk Strzelców Konnych (niem. Kavallerie-Sch-tzen-Regiment 10) – dowódca nieznany; nr poczty polowej sztabu pułku 13146

-  11 Pułk Strzelców Konnych (niem. Kavallerie-Sch-tzen-Regiment 11) – dowódca (najprawdopodobniej) płk Wilhelm von Apell; nr poczty polowej sztabu pułku 04993

-  9 Pułk Rozpoznawczy (niem. Aufklärungs-Regiment 9) – dowódca ppłk Bruno Ritter von Hauenschild; nr poczty polowej sztabu pułku 13690  

-  102 Pułk Artylerii (niem. Artillerie-Regiment 102) – dowódca ppłk Werner Kampfhenkel; nr poczty polowej sztabu pułku 10298

-  33 batalion pancerny (niem. Panzer-Abteilung 33); nr poczty polowej sztabu oddziału 23237

-  50 batalion przeciwpancerny (niem. Panzerabwehr-Abteilung 50); nr poczty polowej sztabu oddziału 04894

-  86 batalion pionierów (niem. Pionier-Bataillon 86); nr poczty polowej sztabu oddziału 20106

-  85 batalion łączności (niem. Nachrichten-Abteilung 85)

-  oddziały pomocnicze

   Kampania wrześniowa pokazała, że dywizje tego typu niezbyt dobrze sprawdzają się na polu walki, dlatego po zakończeniu walk została przeniesiona do rezerwy OKH. W styczniu 1940 roku została przekształcona w 9 Dywizję Pancerną.