Jednostka powstała na mocy rozkazu z dnia 10 listopada 1938 roku. Miejscem jej formowania było miasto Gera w Niemczech. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku wchodziła w skład XV Korpusu Armijnego (dowódca gen. płk Hermann Hoth) z 10 Armii (dowódca gen. artylerii Walther von Reichenau) ze składy Grupy Armii „Południe”. Podczas kampanii wrześniowej jej dowódcą był gen. leut. Georg Stumme, a oficerem operacyjnym (Ia) mjr Otto Heidkämper.  

   W jej skład w 1939 roku wchodziły:

-  6 Pułk Strzelców Konnych (niem. Kavallerie-Sch-tzen-Regiment 6) – dowódca płk F-rst; nr poczty polowej sztabu pułku 24810

-  7 Pułk Strzelców Konnych (niem. Kavallerie-Sch-tzen-Regiment 7) – dowódca płk Georg von Bismarck; nr poczty polowej sztabu pułku 15369

-  7 zmotoryzowany Pułk Rozpoznawczy (niem. Aufklärungs-Regiment. (mot.) 7) – dowódca nieznany; nr poczty polowej sztabu pułku 03040

-  78 Pułk Artylerii (niem. Artillerie-Regiment 78) – dowódca płk Max Grimmeiss lub ppłk dr Kessler; nr poczty polowej sztabu pułku 18390

-  66 batalion pancerny (niem. Panzer-Abteilung 66) – dowódca ppłk Rudolf Sickenius; nr poczty polowej sztabu batalionu 21450

-  58 batalion pionierów (niem. Pionier-Bataillon 58) – dowódca nieznany; nr poczty polowej sztabu batalionu 16246

-  3/29 batalionu łączności (niem. 3./Nachrichten-Abteilung 29)

   W dniu 1 września 1939 roku dywizja uderzając z kierunku Koszęcina i Kalet starła się z polską Krakowską Brygadą Kawalerii. Zepchnęła ją w rejon Woźnik, a następnie przełamując polską obronę rozbiła brygadę, otwierając tym samym drogę na Częstochowę. Tym sposobem zmusiła Armię „Kraków” do odwrotu ze śląskich pozycji obronnych, zagrażając jej oskrzydleniem. Zdobyła Kielce i Skarżysko-Kamienną.

   Kampania wrześniowa pokazała, że dywizje tego typu niezbyt dobrze sprawdzają się na polu walki, dlatego po zakończeniu walk została przeniesiona do rezerwy OKH. W październiku 1939 roku została przekształcona w 7 Dywizję Pancerną.